16-07-2012 21:57
Tytuł: Tykocin
Tykocin, majówka 2012. Rolleiflex Automat (1939) Przeterminowana Velvia z 2006. Agfa Duoscan T1200.
Komentarze
marctwain
od losu.
MartaW
bardzo ładny kadr
bavarsky
hobbes napisał(a): no to z tej kolei to chyba niewiele zostało .. grasowałem po Tykocinie i okolicach..ale żadnych śladów kolejnictwa nie uświadczyłem ![]() |
Zapomniałem dopisać, że stacji nie było w Tykocinie, a najbliższa w Białymstoku [28 wiorst] lub Łapach [30].
Tym niemniej w tamtym czasie, jak miejscowość leżała w obszarze tak do 60 wiorst od drogi żelaznej; traktowano to tak jakby miała własną stację kolejową

hobbes
no to z tej kolei to chyba niewiele zostało .. grasowałem po Tykocinie i okolicach..ale żadnych śladów kolejnictwa nie uświadczyłem
bavarsky
Tykocin to przepiękne miasto. Widownia wielu historycznych zdarzeń. 6 lutego 1831 roku, Tykocin tworzył m.in. podstawę operacyjną I korpusu hr. Pahlena I, a w dalszych działaniach stanowił oparcie dla korpusu gwardii wielkiego księcia Michała.
W mieście przez długi czas stacjonował 1. a następnie 2. batalion finlandzkiego pułku lejb-gwardii.
Był też celem niezrealizowanego przez nasze dowództwo konceptu pobicia korpusu gwardii.
Natomiast samo położenie miasta nad Narwią, a co więcej granicą Królestwa Polskiego z Imperium Rosyjskim, z dodaniem ważnych gościńców biegnących nieopodal miasta; tego od Kowna czy Białegostoku, oraz wybudowanej w latach 1851-1862 linii żelaznej Warszawsko-Petersburskiej, czyniło z Tykocina ważny punkt na mapie kwatermistrzowskiej.
Gata
elegancki kadr
clarksontop
zgrabnie
marctwain
Bardzo ładnie.
bavarsky
Piękne zdjęcie.
bolas
Skanowanie slajdów jakoś nie przychodzi mi z naturalnym spokojem
TomaszK
To mi się bardziej podoba: zwarty kadr i czyściejsze biele.
bavarsky
W mieście przez długi czas stacjonował 1. a następnie 2. batalion finlandzkiego pułku lejb-gwardii.
Był też celem niezrealizowanego przez nasze dowództwo konceptu pobicia korpusu gwardii.
Natomiast samo położenie miasta nad Narwią, a co więcej granicą Królestwa Polskiego z Imperium Rosyjskim, z dodaniem ważnych gościńców biegnących nieopodal miasta; tego od Kowna czy Białegostoku, oraz wybudowanej w latach 1851-1862 linii żelaznej Warszawsko-Petersburskiej, czyniło z Tykocina ważny punkt na mapie kwatermistrzowskiej.
Jeżeli przyjrzymy się ugrupowaniu wojska rosyjskiego w chwili wkroczenia na terytorium Królestwa w początkach lutego 1831 r., zrozumiemy że kawaleria była wykorzystana przede wszystkim do osłony lewego skrzydła nacierających korpusów piechoty. Do tego zadania wyznaczono III korpus rezerwowy kawalerii, którego punkt zborny znajdował się w Ciechanowcu. Osłaniał on lewe skrzydło VI i I korpusu piechoty (atakowały one na linii Tykocin-Żółtki-Suraż-Piętkowo).
Osobne zadanie wyznaczone zostało V korpusowi rezerwowemu kawalerii, generała bar. Kreutza.
Otóż stanowił on wraz z oddziałem pułkownika Anrepa (2 szwadrony Ukraińskiego pułku ułanów i Doński pułk kozaków (5 secin) lewe skrzydło wojsk rosyjskich.
Rozłożenie jak i początkowa marszruta powyższego wojska przedstawiała się następująco:
1) płk Anrep, przeszedł granicę pod Terespolem po szosie brzeskiej, kierując się na Białą i Międzyrzec.
2) gen. Gejsmar (2 dywizja strzelców konnych, dwa pułki kozaków i 24 dział), przechodzi granicę pod Włodawą, zwracając się na Radzyń i Łuków w celu prowadzenia demonstracji na prawym skrzydle wojsk nieprzyjacielskich
3) gen. bar. Kreutz (2 dywizja dragonów, pułk kozaków, 24 dział), przechodzi granicę pod Uściługiem, z pochodem na Krasnystaw, Piaski i Lublin.
Otóż oddział Anrepa i V k.r.k. Kreutza przyczynią się do zajęcia całego województwa lubelskiego i części podlaskiego, a poprzez rozbicie grup powstańców, mogą również pokusić się o założenie przeprawy, na odcinku górnej Wisły.
W roku 1863 w Tykocinie stacjonował 1. batalion [sztab i 1. rota]24 Symbirskigo pułku piechoty, wchodzący w skład 6 dywizji piechoty [sztab w Płocku]. [w:] Wojennyie diejstwija w Carstwie Pol’skom w 1863 godu. Naczało wozstanija (janwar’, fiewral’ i pierwaja połowina marta), sostawił S. Gieskiet pod riedakciej gienierał-liejtnanta Puzyrewskiego, Warszawa 1894.
Gwoli uzupełnienia.